ΤΡΙΤΟ ΜΕΡΟΣ

‘ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΑ’ ΣΕΛ. 256 - 264

Ο ΤΡΟΧΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

Θα ήθελα εδώ να προσθέσω κάτι ακόμη για τη διδασκαλία ως προς τον τροχό της ζωής και την αντίστροφη κίνησή του που συμβαίνει σ’ ένα ιδιαίτερο στάδιο εξέλιξης.

Θα ήθελα να επισύρω την προσοχή σας στο γεγονός ότι η δυσκολία του προβλήματος και η εντατικοποίηση της ζωής της συνειδητής δυαδικότητας που σημαδεύει τα πρώτα στάδια της Ατραπού της Μαθητείας μέχρι και πριν ακριβώς την τρίτη μύηση, βασίζεται στον τροχό του ζωδιακού που συνεισφέρει τις επιρροές του στη ζωή της μορφικής φύσης με έναν κανονικό τρόπο.

Οι μυριάδες των ζωών που συνιστούν τη μορφή

ρυθμίζονται απ’ τα σημεία του ζωδιακού που κινείται με τον κανονικό του τρόπο – δεξιόστροφα, λόγω της μετάπτωσης των ισημεριών,

ενώ η ζωή του μαθητή, που είναι εστιασμένη στην ψυχική συνείδηση, κυβερνάται

(ή μήπως να παρατηρήσω ότι θα έπρεπε να κυβερνάται;)

από τον τροχό που κινείται αριστερόστροφα.

Αμφότερες οι κινήσεις βρίσκονται σε δυναμική αντίθεση και μιλώντας συμβολικά, προκαλούν τελικά αυτό το “σκίσιμο” που προηγείται πάντοτε της μύησης και της φώτισης και το οποίο μαρτυρούν όλοι οι μυστικιστές και μυημένοι.

Είναι στην πραγματικότητα αυτό που προκαλεί την καταστροφή του πέπλου της πλάνης και αναφέρεται συμβολικά στην Καινή Διαθήκη ότι “το καταπέτασμα του ναού εσχίσθη εις δύο από άνωθεν έως κάτω”.

Συνιστά το αποτέλεσμα της διπλής δραστηριότητας του Μεγάλου Τροχού. Προηγείται της σκοτεινής νύχτας της ψυχής όταν ο άνθρωπος στέκει μετέωρος μεταξύ ουρανού και γης και τότε κραυγάζει:

“Πού είναι ο ένας Θεός που με εγκατέλειψε; Δε φαίνεται πουθενά κι όλοι οι άλλοι θεοί έχουν φύγει. Στέκω μόνος, αποστερημένος αλλά άφοβος. Βλέπω το σκοτάδι της μορφής· βλέπω το σκοτάδι του μακρινού πνεύματος. Και όλο το φως της ψυχής φαίνεται να έχει φύγει.” Τότε έρχεται η θριαμβευτική κραυγή: “Γνωρίζω ότι είμαι το Φως του Θεού. Δεν υπάρχει τίποτε άλλο”.

Μέσω της Σελήνης κι επίσης μέσω του Δία η Παρθένος σχετίζεται με τον Υδροχόο, δηλαδή σ’ αυτή την περίπτωση με την έβδομη Δημιουργική Ιεραρχία, ή με την ατομική ουσία από την οποία πρέπει να κατασκευασθεί το πυκνό σώμα της εκδήλωσης, αν πρόκειται η Χριστική ζωή (που τη γαλουχεί η Παρθένος) να οδηγηθεί σε επιτυχή εκδήλωση. Μιλώντας εσωτερικά, η αιτία της εκδήλωσης είναι να διεγερθούν οι “νεκρές ζωές” (η λεγόμενη ανόργανη ουσία) σε δραστηριότητα και χρησιμότητα για τη θετική Χριστική ζωή που είναι ο πράκτορας της διέγερσης. Απ’ όπου και η Σελήνη είναι το σύμβολο της ανταπόκρισης των νεκρών ζωών στην εξωτερική πνευματική κρούση.

Η κεντρική ιδέα του αποκρυφισμού ότι ακόμη και το μικρότερο άτομο ουσίας έχει μέσα του το σπέρμα εκείνου που μπορεί να ανταποκριθεί στην πνευματική ενέργεια, διατηρείται σε μας στη διδασκαλία σχετικά με την επιρροή του Δία, του δευτερακτινικού πράκτορα του Χριστικού πνεύματος.

Σε σχέση με το Δία, όπως μπορεί ν’ αναμένεται από μια μελέτη των ακτίνων, η Παρθένος σχετίζεται τόσο με τον Τοξότη όσο και με τους Ιχθείς. Είναι μια εξωτερική κρούση αλλά παράγει μια συνεχή διέγερση της ζωής του ενοικούντος Χριστού· ο Τοξότης κυβερνά ή ρυθμίζει (γιατί αυτό σημαίνει η λέξη) τη δραστηριότητα των σεληνιακών κυρίων που δομούν το σώμα του ανθρώπου από τη δική τους ουσία.

Θα σας είναι λοιπόν φανερό γιατί όταν ο άνθρωπος αρχίζει την προσηλωμένη δραστηριότητα του Τοξότη και γίνεται ο ειλικρινής μαθητής, είναι δυνατό γι’ αυτόν να κυβερνήσει και να διευθύνει την προσωπικότητά του έτσι ώστε να γίνει τελικά ο φορέας της ψυχής. Ερμηνεύει επίσης την αντίδραση της προσωπικότητας ενάντια σ’ αυτό τον έλεγχο.

Εξαιτίας αυτών των γεγονότων η αστρολογία προορίζεται να γίνει μια από τις μεγαλύτερες επιστήμες του μέλλοντος κι όταν συμβεί αυτό, ο έλεγχος της προσωπικότητας θα προωθείται επιστημονικά· θα χρησιμοποιούνται πλήρως οι πλανητικές επιδράσεις και οι ενέργειες που έρχονται απ’ τα ζώδια καθώς εμφανίζονται κυκλικά και θα γίνεται ειδική προσπάθεια, λόγου χάρη, να αποκτηθούν κάποιες όψεις του ελέγχου κατά τη διάρκεια του μήνα που ο Ήλιος θα βρίσκεται στο ζώδιο του Τοξότη.

ΠΟΛΙΚΑ ΑΝΤΙΘΕΤΑ: ΠΑΡΘΕΝΟΣ – ΙΧΘΕΙΣ

Η σχέση που υπάρχει ανάμεσα στην Παρθένο και τους Ιχθείς (ανάμεσα στην Παρθένο Μητέρα και στη Θεά Ιχθύ) είναι πολύ γνωστή, γιατί είναι πολικά αντίθετα και οι λειτουργίες τους είναι εναλλάξιμες με έναν ιδιάζοντα τρόπο.

Στην περιστροφή του συνήθους τροχού ο Κριός και ο Σκορπιός σημαδεύουν την έναρξη και το τέλος και κορυφώνονται στην ολοκληρωμένη και εξοπλισμένη προσωπικότητα.

Εξωτερικά είναι το Άλφα και το Ωμέγα.

Στη ζωή του μαθητή η Παρθένος και οι Ιχθείς έχουν την ίδια σχέση. Οι Ιχθείς κορυφώνουν το έργο που προωθήθηκε στο μείζονα παγκόσμιο κύκλο.

Μπορείτε να αποκτήσετε κάποια ιδέα για τη δημιουργική ιστορία που υποδείχθηκε παραπάνω, αν μελετήσετε τον πίνακα των εννέα αστερισμών με τα ζώδια τους:

1. Κριός Έναρξη Θεμελιώδης Σταυρός.

2. Δίδυμοι Σχέση Μεταβλητός Σταυρός.

3. Ταύρος Επιθυμία Σταθερός Σταυρός.

4. Καρκίνος Κίνηση Θεμελιώδης Σταυρός.

5. Σκορπιός Δοκιμασία-Εξέταση Σταθερός Σταυρός.

6. Τοξότης Διεύθυνση Μεταβλητός Σταυρός.

7. Υδροχόος Υπηρεσία Σταθερός Σταυρός.

8. Ιχθείς Σωτηρία Μεταβλητός Σταυρός.

9. ΠΑΡΘΕΝΟΣ Η ΜΗΤΕΡΑ ΜΕΤΑΒΛΗΤΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ.

Ένα ενδιαφέρον σημείο προβάλλει: Σ’ αυτή την αλληλοσχέτιση εκπροσωπούνται και οι τέσσερις βραχίονες του Μεταβλητού Σταυρού, υποδεικνύοντας την ολοκληρωμένη δραστηριότητα του Μεταβλητού Σταυρού ή του προπαρασκευαστικού σταδίου της εξέλιξης η οποία προετοίμασε επιτυχώς τον άνθρωπο ν’ αναρριχηθεί στο Σταθερό Σταυρό. Η προσωπικότητα προετοιμάζεται να γίνει η μητέρα του Χριστού.

ΟΙ ΣΤΑΥΡΟΙ

Αν θεωρήσουμε τα δύο ηλιακά συστήματα (το προηγούμενο και το τωρινό) σαν μια ενότητα, θα μπορούσε να ειπωθεί ότι:

1. Ο Μεταβλητός Σταυρός κυβερνούσε το πρώτο ηλιακό σύστημα. Σ’ εκείνο το σύστημα και σ’ αυτό το ηλιακό σύστημα και στην ανθρωπότητα μαζικά ο Σταυρός αυτός κυβερνά ή διέπει την ατραπό της δοκιμασίας (που είναι στην πραγματικότητα ολόκληρη η ζωική εμπειρία προτού διανυθεί η ατραπός της μαθητείας).

2. Ο Σταθερός Σταυρός κυβερνά το τωρινό ηλιακό σύστημα και αντιστοιχεί στην ατραπό της μαθητείας.

3. Ο Θεμελιώδης Σταυρός θα κυβερνά και θα διέπει το επόμενο ηλιακό σύστημα και σ’ αυτό το σύστημα κυβερνά την ατραπό της μύησης η οποία διανύεται από το άνθος της φυλής.

Το γεγονός ότι οι τέσσερις ενέργειες του Μεταβλητού Σταυρού, τρεις του Σταθερού και δύο του Θεμελιώδη Σταυρού εισρέουν στο ζώδιο της Παρθένου σε διάφορους βαθμούς και δυναμικότητες δείχνει τη θεμελιώδη σπουδαιότητα αυτού του “ζωδίου λήψης”, όπως καλείται.

Και οι εννέα ενέργειες απαιτούνται για να φέρουν τον άνθρωπο στο σημείο όπου ο κόσμος και η επιρροή των δύο ηλιακών συστημάτων έχουν κάνει το έργο τους για να:

1. Προετοιμάσουν το φορέα λήψης και προστασίας, που είναι η προσωπικότητα, η μορφή, ο αυτοσυνείδητος άνθρωπος.

2. Φέρνουν επομένως σε εκδήλωση τον κρυμμένο άνθρωπο της καρδιάς, τον ένδον Χριστό, την ψυχή, τον άνθρωπο με ομαδική συνείδηση.

Ποιος θα είναι ο σκοπός και η κορύφωση της δραστηριότητας του Θεμελιώδη Σταυρού κατά τη διάρκεια του επόμενου ηλιακού συστήματος κρύβεται στην αποκάλυψη που έρχεται στον άνθρωπο που έλαβε την τρίτη μύηση.

Συνδέεται φυσιολογικά με το Πνεύμα ή την πρώτη όψη της θειότητας, ή με την Ενάδα και την έκφραση της θείας συνείδησης. Μέχρι όμως να λάβει ο άνθρωπος αυτή τη μύηση, δεν μπορεί να ωφεληθεί σε τίποτε απ’ ό,τι θα μπορούσα να του πω σχετικά μ’ αυτό. Επειδή για τη μετάδοσή του οι λέξεις είναι άχρηστες και στην πραγματικότητα ανύπαρκτες.

ΟΙ ΑΚΤΙΝΕΣ ΤΗΣ ΠΑΡΘΕΝΟΥ

Όπως σας είπα, η Παρθένος θεωρείται από τους εσωτερικούς δασκάλους της Ιεραρχίας ότι ταυτίζεται με την τρίτη όψη της θειότητας, με τη μητρική αρχή και πιστεύεται ότι διευθύνει τις ενέργειες που αναπτύχθηκαν και αναγνωρίσθηκαν στο πρώτο ηλιακό σύστημα.

Αυτός είναι ο λόγος που στο παρόν ηλιακό σύστημα η Παρθένος υπόκειται κατεξοχήν στην επιρροή της δεύτερης, τέταρτης κι έκτης ακτινικής ενέργειας μέσω του Δία (δεύτερη ακτίνα), της Σελήνης και του Ερμή (τέταρτη ακτίνα) και του Ποσειδώνα (έκτη ακτίνα).

Η Σελήνη και ο Ερμής μαζί δείχνουν τη δραστηριότητα του ανώτερου και του κατώτερου νου και συνεπώς σχετίζονται με την τρίτη Ακτίνα της Ενεργού Νοημοσύνης που έλεγχε το πρώτο ηλιακό σύστημα.

Επομένως υπάρχει μόνο ένας πλανήτης, ο Ήφαιστος, που είναι σαφώς και καθαρά πρώτης ακτινικής ενέργειας. Αυτά είναι σημεία τα οποία οι αστρολόγοι θα διευκρινίσουν αργότερα, αλλά προς το παρόν σημαίνουν ελάχιστα.

Υπάρχει ένα άλλο σημείο σε σχέση με τις πλανητικές επιρροές που θα ήθελα να αναφέρω εδώ, επειδή τονίζει πάλι τη συνθετική θέση της Παρθένου και τη συνεισφορά της σαν ένα μεγάλο εστιακό σημείο για τη διανομή ενέργειας στην τέταρτη Δημιουργική Ιεραρχία. Ο Δίας κυβερνά τέσσερα ζώδια και το καθένα απ’ αυτά εκπροσωπεί ένα διαφορετικό στοιχείο απ’ τα τέσσερα που εκφράζονται στους τρεις κόσμους της ανθρώπινης εξέλιξης. Ο παρακάτω πίνακας θα το αποσαφηνίσει κάπως:

Δίας – κυβερνήτης και μεταδότης της ΔΙΕΥΡΥΝΣΗΣ

Παρθένος Ιχθείς Τοξότης Υδροχόος

Γη Ύδωρ Πυρ Αήρ.

Κρυμμένος Κρυμμένος Κρυμμένος Κρυμμένος

Χριστός Σωτήρας Διδάσκαλος Υπηρέτης.

Σ’ αυτό το ζώδιο, την Παρθένο, η θέση κι ο τρόπος έκφρασης των πλανητών έχουν εκπληκτικό ενδιαφέρον, παρότι είναι πολύ εσωτερικό σε επακόλουθα και πολύ δύσκολο να κατανοηθεί.

Σ’ αυτό το ζώδιο ο Ερμής είναι σε έξαρση, γιατί η μητέρα διέπεται αναγκαστικά απ’ τον υιό της, τον Υιό του Νου που είναι επίσης Yιός του Θεού. Προστατεύει αυτό τον υιό κι ευθύνεται για την ανάπτυξή του και τη βραδέως αποκτούμενη εμπειρία.

Ο Ερμής, όντας Αγγελιαφόρος των Θεών και Παράτορας του εφαρμοσμένου ελέγχου Τους, είναι συνεπώς από μια σκοπιά πράκτορας της τρίτης όψης (ενεργού νοημοσύνης) και από μια άλλη της δεύτερης όψης (αγάπης-σοφίας). Θεωρείται ότι ενσωματώνει μέσα του και τις δύο αυτές όψεις της νοητικής αρχής, την έκφραση του συγκεκριμένου και του αφηρημένου νου του Θεού.

Ο κατώτερος συγκεκριμένος νους ανελίχθηκε στο πρώτο ηλιακό σύστημα κι ο ανώτερος αφηρημένος ενορατικός νους, η καθαρή λογική, ανελίσσεται στο παρόν ηλιακό σύστημα.

Ο Ερμής είναι η σύνθεση του μάνας-βούδδι, νου-σοφίας που εκφράζεται μέσω της ανθρώπινης ψυχής· ο Ερμής κυβερνά τη γέφυρα ή την ανταχκάρανα. Στην Παρθένο ο Ερμής φτάνει στην πλήρη ισχύ του, γιατί η Παρθένος είναι νοημοσύνη κι ο κρυμμένος Χριστός είναι σοφία ή καθαρή λογική.

Η Αφροδίτη, καθαρή αγάπη-σοφία, γεννάται σ’ αυτό το ζώδιο και αποκρυφιστικά “κατέρχεται στη γη” κι εκπροσωπεί (όπως τόσο προσεκτικά τόνισε η Μυστική Δοξασία) το δώρο του νου και της θειότητας, που ενσωματώνεται στον Υιό του Νου κι έτσι την κάθοδο της Χριστικής αρχής σε γέννηση ή μέσα στην ύλη.

Η Παρθένος και η Αφροδίτη είναι μαζί δύο όψεις της νοημοσύνης. Ο συμβολισμός της καθόδου του Πνεύματος στη μήτρα της παρθένου μητέρας διατηρείται για μας στο αστρολογικό γεγονός ότι η Αφροδίτη πέφτει σ’ αυτό το ζώδιο· εσωτερικά εξαφανίζεται απ’ τη θέα και χάνεται στο σκοτάδι.

Ο Ποσειδών, η έκφραση της έκτης Ακτίνας της Ιδεαλιστικής Αφοσίωσης, γίνεται φυσικά πιο αδύναμος σ’ αυτό το ζώδιο και ταυτόχρονα “μειώνεται η ισχύς του”, γιατί η ώθηση και η παρόρμηση της αφοσίωσης και της επιθυμίας δίνει στο ισχυρό αυτό ζώδιο τη θέση της στις φυσικές διαδικασίες της παραγωγής μορφής και στη σιωπηλή δραστηριότητα που συνεχίζεται μέσα στη μήτρα του χρόνου και του χώρου.

Ο Δίας, παρά τη λανθάνουσα ισχύ του, “μειώνεται” επίσης αυτή τη φορά σε επιρροή, επειδή η δεύτερη αρχή ή δεύτερη όψη της θειότητας, ο Yιός ή το σπέρμα του Χριστού που θα έλθει, ο Yιός του Νου, κατέρχεται στα βάθη και πρόσκαιρα συγκαλύπτεται ή κρύβεται.

Θα συνιστούσα στους αστρολόγους του μέλλοντος να ερευνήσουν προσεκτικά τις πτώσεις, τις εξάρσεις και τη μείωση της ισχύος που συμβαίνει σε κάθε ζωδιακό σημείο· το όλο πρόβλημα πρέπει να ιδωθεί με ευρύ τρόπο κι όχι τόσο ειδικά από τη σκοπιά των ωροσκοπίων της προσωπικότητας.

Όταν οι πλανήτες σχετισθούν σωστά με τις ακτίνες που εκφράζουν, τότε θα προβάλλει το ευρύτερο ζήτημα της ζωής της ψυχής· ρυθμίζουν την προσωπικότητα αλλά όχι με την ίδια έννοια που οι υλικές περιστάσεις (το φυσικό σώμα και το υλικό περιβάλλον) ρυθμίζουν τη μάζα των ανθρώπων.

Συλλογισθείτε σ’ αυτό.

ΔΕΚΑΝΟΙ ΥΔΡΟΧΟΟΥ

ΚΑΙ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΣΗΜΕΙΟ ΚΡΙΣΗΣ

Σε σχέση με τους δεκανούς θα ήθελα να υποδείξω ότι σ’ αυτή την πραγματεία τονίζω συνεχώς ότι ο αστρολόγος χρειάζεται να μελετήσει το ωροσκόπιο ενός ατόμου από τη σκοπιά της θέσης του πάνω στον τροχό του ζωδιακού και να εξετάσει προς τα πού οδεύει.

Προοδεύει άραγε γύρω από τον τροχό σαν προσωπικότητα ή προχωρεί σαν ψυχή;

Η διαμάχη στην οποία υπόκεινται όλοι οι μαθητές μπορεί να ανιχνευθεί από το γεγονός ότι η μορφική ζωή του μαθητή επηρεάζεται απ’ τον τροχό στη μία φορά και η όψη συνείδηση στην άλλη ή στην αντίστροφη διεύθυνση.

Ο μαθητής εισέρχεται στο ζώδιο υπό την επιρροή εκείνου του δεκανού που είναι γι’ αυτόν ο πρώτος αλλά είναι ο τρίτος για το συνηθισμένο άνθρωπο. Αυτό είναι ενδιαφέρον και φαίνεται πρακτικά στον αστερισμό στον οποίο εισερχόμαστε τώρα.

Οι τρεις δεκανοί του Υδροχόου από τη σκοπιά του μαθητή είναι ο Κρόνος, ο Ερμής και η Αφροδίτη. Με αυτή τη σειρά τον επηρεάζουν και τον προωθούν στον επιθυμητό του δρόμο, δίνοντας έτσι ευκαιρία μέσω διαμάχης, τη φώτιση του νου και τελικά την επίτευξη της αδελφικής αγάπης που είναι σοφία.

Μιλώντας κοινά, η μάζα των ανθρώπων θα διέλθει από το ζώδιο μέσω της Αφροδίτης, του Ερμή και του Κρόνου, γιατί ο υπανάπτυκτος άνθρωπος επηρεάζεται από εκείνες τις ποιότητες που μπορούν να περιγραφούν καλύτερα σαν ενστικτώδης νους ή στοργή (Αφροδίτη) που είναι εμβρυώδης αδελφική αγάπη· από τη βραδεία ανέλιξη του νου δια της δραστηριότητας του Ερμή.

Τελικά σαν αποτέλεσμα αυτής της ανέλιξης επακολουθεί διαμάχη και ο Κρόνος του προσφέρει την ευκαιρία να υποφέρει και μέσω της οδύνης να μάθει να διαλέγει σωστά, να αναλύει ορθά και να αποφασίζει τις ανώτερες αξίες.

Τα σημεία αυτά πρέπει να εξετασθούν προσεκτικά από τον αστρολόγο.

Αλλά αυτή την εποχή βρισκόμασε σ’ ένα σημείο κρίσης και το πρόβλημα αποκτά ευρύτερες συνέπειες, για το λόγο ότι για πρώτη φορά στην ιστορία της η ανθρωπότητα αρχίζει ν’ ανεβαίνει στο Σταθερό Σταυρό του μαθητή, αντιστρέφοντας έτσι την πρόοδό της πάνω στον κύκλο του ζωδιακού.

Η ανθρωπότητα – σαν σύνολο κι εξαιτίας της μεγάλης αναλογίας ζηλωτών και σκεπτόμενων ιδεαλιστών – εισέρχεται στον Υδροχόο μέσω της ανοιχτής θύρας του Κρόνου.

Την ίδια στιγμή ένας πολύ μεγάλος αριθμός ανθρώπων βρίσκονται στο μη σκεπτόμενο ενστικτώδες στάδιο και η συνείδησή τους είναι κατεξοχήν Ατλάντεια. Αυτοί εισέρχονται μέσω της Αφροδίτης, απ’ όπου και η διαμάχη.

ΔΕΚΑΝΟΙ ΠΑΡΘΕΝΟΥ

Σύμφωνα με τον Σεφάριαλ οι τρεις δεκανοί στους οποίους διαιρείται η Παρθένος, κυβερνώνται από τον Ήλιο, την Αφροδίτη και τον Ερμή, ενώ ο Άλαν Λήο μας δίνει τον Ερμή, τον Κρόνο και την Αφροδίτη.

Θα σας υπενθύμιζα εδώ ένα σημείο που συχνά λησμονείται από τους αστρολόγους· αυτό είναι ότι στην περίπτωση του μαθητή ο Ερμής και ο Ήλιος είναι εναλλάξιμοι όροι. Όταν ο μαθητής αποκτήσει επίγνωση ότι ο ίδιος είναι ο Ερμής, ο Yιός του Νου κι επομένως ένα με τον παγκόσμιο Χριστό, ο “Ήλιος κι όμως ο Yιός του Θεού” (όπως αποκαλείται εσωτερικά), τότε είναι μυημένος.

Συνεπώς η απόδοση των κυβερνητών από τον Λήο είναι αληθινά εσωτερική. Όταν ο μαθητής γνωρίζει τον Κρόνο σαν το Θεό που προσφέρει ευκαιρία και δεν τον νιώθει μόνο σαν μια Θεότητα που φέρνει καταστροφή, τότε βρίσκεται πράγματι κι αληθινά στην ατραπό της μαθητείας κι όχι μόνο θεωρητικά. Όταν η Αφροδίτη είναι η πηγή της σοφίας και η έκφραση της μετουσίωσης του νου σε ενόραση και της διανόησης σε σοφία, τότε είναι έτοιμος για μύηση. Επιτυγχάνει με ταχύτητα την απελευθέρωση.

Η αδυναμία των κυβερνητών των δεκανών, όπως δίνονται από τον Σεφάριαλ, έγκειται στο γεγονός ότι επειδή ο Ερμής κι ο Ήλιος είναι ένα, η επιλογή είναι πλεονασμός· παραλείπει τον Κρόνο και εξαιτίας αυτής της παράλειψης, μιλώντας εσωτερικά, “η θύρα δεν είναι ανοιχτή”.

ΟΙ ΒΑΣΙΚΟΙ ΤΟΝΟΙ ΤΗΣ ΠΑΡΘΕΝΟΥ

Οι βασικοί τόνοι του ζωδίου μεταδίδουν επίσης σαφώς το νόημά τους και δε χρειάζεται να το διευκρινίσω. Πάνω στο συνήθη τροχό η εντολή προβάλλει με τα ακόλουθα λόγια που εγκαινιάζουν τη δραστηριότητα της Παρθένου: “Και ο Λόγος είπε: Ας βασιλεύει η Ύλη”. Αργότερα πάνω στον τροχό του μαθητή η φωνή προβάλλει από την ίδια την Παρθένο και λέει: “Είμαι η μητέρα και το παιδί. Είμαι Θεός, είμαι Ύλη”.

Συλλογισθείτε την ομορφιά αυτής της σύνθεσης και διδασκαλίας και γνωρίστε ότι εσείς οι ίδιοι είπατε την πρώτη λέξη σαν ψυχή, όταν κατήλθατε σ’ ένα πολύ μακρινό παρελθόν μέσα στη μήτρα του χρόνου και του χώρου. Ήλθε πλέον η ώρα που μπορείτε, αν επιλέξετε έτσι, να διακηρύξετε την ταυτότητά σας με αμφότερες τις θείες όψεις – την ύλη και το Πνεύμα, τη μητέρα και τον Χριστό.