ΠΡΩΤΟ ΜΕΡΟΣ

‘ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΑ’ ΣΕΛ. 235 – 246

ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ

Το ζώδιο της Παρθένου είναι ένα απ’ τα πιο σημαντικά στο ζωδιακό, γιατί ο συμβολισμός του αφορά ολόκληρο το στόχο της εξελικτικής διαδικασίας, που είναι

• να προστατέψει

• ν’ αναθρέψει και τελικά

• να αποκαλύψει την κρυμμένη πνευματική πραγματικότητα.

Αυτή την καλύπτει κάθε μορφή, αλλά η ανθρώπινη μορφή είναι εξοπλισμένη και κατάλληλη να την εκδηλώσει με έναν τρόπο διαφορετικό από κάθε άλλη έκφραση της θειότητας κι έτσι να κάνει απτό και αντικειμενικό εκείνο που αποσκοπεί ολόκληρη η δημιουργική διαδικασία.

ΠΑΡΘΕΝΟΣ ΚΑΙ ΔΙΔΥΜΟΙ

Οι Δίδυμοι και η Παρθένος συνδέονται στενά, αλλά οι Δίδυμοι παρουσιάζουν τα ζεύγη των αντιθέτων – ψυχή και σώμα – σαν δύο ξεχωριστές οντότητες, ενώ στην Παρθένο σμίγουν κι έχουν υπέρτατη σπουδαιότητα μεταξύ τους.

Η μητέρα προστατεύει το σπέρμα της Χριστικής ζωής· η ύλη φρουρεί, περιποιείται και γαλουχεί την κρυμμένη ψυχή.

Ο βασικός τόνος που ενσωματώνει με μεγάλη ακρίβεια την αλήθεια ως προς την αποστολή της Παρθένου είναι “ο εν υμίν Χριστός, η ελπίς της δόξης”.

Δεν υπάρχει πιο σαφής ή πιο επαρκής ορισμός αυτού του ζωδίου απ’ αυτόν· θα ήθελα να τον έχετε κατά νου σ’ όλη τη διάρκεια της συζήτησής μας για το έκτο ζώδιο του ζωδιακού (ή το έβδομο αν κάποιος δεν εξετάσει τον αντεστραμμένο τροχό).

ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ

Σ’ όλες τις μεγάλες παγκόσμιες θρησκείες εμφανίζεται η Παρθένος Μητέρα κι αυτό μπορεί να το αποδείξει η μελέτη οποιουδήποτε βιβλίου στη συγκριτική θρησκειολογία.

Δεν μπορώ να σας παραθέσω εκτενώς την παγκόσμια αυτή αναγνώριση του έργου της Παρθένου· είναι περιττό να το κάνω, γιατί έγινε επαρκώς από πολλούς ακαδημαϊκούς ερευνητές.

ΛΙΛΙΘ - Η ΑΤΛΑΝΤΕΙΑ ΠΑΡΘΕΝΟΣ

Όμως θα υποδείξω ότι τέσσερα από τα ονόματα με τα οποία αποκαλείται η Παρθένος είναι γνωστά σ’ όλους μας και μας λένε πολλά σαν σύνολο αναφορικά με τη μορφική φύση της οποίας σύμβολο είναι η Παρθένος.

Η ίδια η λέξη Παρθένος είναι απόγονος και παραφθορά μιας αρχαίας Ατλάντειας λεκτικής ρίζας που εφαρμοζόταν στη μητρική αρχή σ’ εκείνους τους μακρινούς καιρούς.

Αυτή η Παρθένος ήταν ο θεμελιωτής της μητριαρχίας που επικρατούσε τότε στον πολιτισμό και την οποία μαρτυρούν διάφοροι μύθοι και παραδόσεις και οι οποίοι έφτασαν σε μας σχετικά με τη Λίλιθ, την τελευταία Παρθένο Θεά των Ατλάντειων χρόνων.

Η ίδια σκέψη μπορεί επίσης να βρεθεί στις παραδοσιακές αναφορές για τις αρχαίες Αμαζόνες των οποίων τη βασίλισσα νίκησε ο Ηρακλής, αποσπώντας της αυτό που ζητούσε.

Πρόκειται για αλληγορία που διδάσκει την ανάδυση του πνευματικού ανθρώπου από τον έλεγχο της ύλης.

ΕΥΑ – ΙΣΙΣ – ΜΑΡΙΑ

Τρεις απ’ αυτές τις θεές είναι η Εύα, η Ίσις και η Μαρία.

Έχουν ιδιάζουσα και σημαντική σπουδαιότητα όσον αφορά τον πολιτισμό μας γιατί ενσωματώνουν το συμβολισμό ολόκληρης της μορφικής φύσης η οποία όταν ολοκληρωθεί και λειτουργεί σαν πλήρες πρόσωπο, την αποκαλούμε προσωπικότητα.

Η προσωπικότητα αυτή (όσον αφορά την ανθρωπότητα) είναι η αναπτυγμένη και εξειδικευμένη έκφραση της τρίτης όψης της θειότητας, εκείνης του Θεού Αγίου Πνεύματος, της ενεργού νοήμονος και τροφοδότριας αρχής του σύμπαντος.

Αυτή την όψη θα τη μελετήσουμε στο Λέοντα και θα δούμε εκεί την ανέλιξη αυτής της αυτοσυνείδητης οντότητας και προσωπικότητας η οποία στην Παρθένο γίνεται η μητέρα του παιδίου Χριστός.

Η Εύα είναι το σύμβολο της νοητικής φύσης και του νου του ανθρώπου που ελκύεται από το δέλεαρ της γνώσης η οποία πρέπει να αποκτηθεί μέσω της εμπειρίας της ενσάρκωσης.

Συνεπώς η Εύα πήρε το μήλο της γνώσης απ’ τον όφι της ύλης και ξεκίνησε το μακρόχρονο ανθρώπινο εγχείρημα του πειράματος, της εμπειρίας και της έκφρασης που εγκαινιάστηκε – από τη νοητική πλευρά – στην Αρεία εποχή μας.

Η Ίσις εκπροσωπεί την ίδια έκφραση στο συναισθηματικό ή αστρικό πεδίο.

Η Εύα δεν έχει κανένα παιδί στην αγκαλιά της. Το σπέρμα της Χριστικής ζωής είναι ακόμη πολύ μικρό για να κάνει αισθητή την παρουσία του. Η ενελικτική διαδικασία είναι ακόμη πολύ κοντά.

Αλλά στην Ίσιδα προσεγγίζεται το μεσαίο σημείο· η επίσπευση αυτού που είναι επιθυμητό (η Επιθυμία όλων των εθνών, όπως ονομάζεται στη Βίβλο) έλαβε χώρα και συνεπώς η Ίσις αντιπροσωπεύει στους αρχαίους ζωδιακούς τη γονιμότητα, τη μητρότητα και το φύλακα του παιδιού.

Η Μαρία μεταφέρει τη διαδικασία στο πεδίο ή τον τόπο της ενσάρκωσης, το φυσικό πεδίο, όπου γεννά το παιδίον Χριστός.

Σ’ αυτές τις τρεις Παρθένους και σ’ αυτές τις τρεις Μητέρες του Χριστού έχετε την ιστορία του σχηματισμού και της λειτουργίας των τριών όψεων της προσωπικότητας μέσω των οποίων πρέπει να εκφρασθεί ο Χριστός.

Το ίδιο το ζώδιο της Παρθένου εκπροσωπεί μια σύνθεση των τριών θηλυκών όψεων – της Εύας, της Ίσιδας και της Μαρίας.

Είναι η Παρθένος Μητέρα που προσφέρει εκείνο που χρειάζεται για τη νοητική, συναισθηματική και φυσική έκφραση της κρυμμένης αλλά πάντοτε παρούσας θειότητας.

ΣΥΝΘΕΤΙΚΑ

Οι τρεις αυτές εκφράσεις οδηγούνται στην αναγκαία τελείωση στο Λέοντα, το ζώδιο της ατομικής, αναπτυγμένης αυτοσυνείδησης και ανέλιξης της προσωπικότητας.

Επομένως η Παρθένος είναι ο αντίθετος πόλος του πνεύματος και αντιπροσωπεύει τη σχέση αυτών των δύο, αφού συνενώθηκαν αρχικά στον Κριό και παρήγαγαν μια αναγνωρισμένη δυαδικότητα στους Διδύμους.

ΤΡΕΙΣ ΤΡΟΠΟΙ ΠΟΡΕΙΑΣ ΣΤΟ ΖΩΔΙΑΚΟ

Θα σας υπενθύμιζα εδώ κάτι που μπορεί στην αρχή να περιπλέξει την πιθανή σύγχυση που υφίσταται ήδη στο νου σας, αλλά που βρίσκεται πίσω απ’ όλα όσα σας έδωσα.

Μιλήσαμε για τους δύο τρόπους πορείας γύρω από το ζωδιακό:

το συνήθη δρόμο από τον Κριό στον Ταύρο μέσω των Ιχθύων και

τον εσωτερικό δρόμο από τον Κριό στους Ιχθείς μέσω του Ταύρου.

Αναφέρονται στην ανθρώπινη εξέλιξη που είναι η μόνη που εξετάζουμε σ’ αυτή την πραγματεία.

Αλλά στο μείζονα εξελικτικό κύκλο που αφορά τη μαζική κίνηση του πνεύματος-ύλης

κι όχι την ατομικοποιημένη πρόοδο του ανθρώπου,

η κίνηση γίνεται απ’ τον Κριό στους Ιχθείς μέσω του Ταύρου.

Το μυστικό του προπατορικού αμαρτήματος του ανθρώπου κρύβεται σ’ αυτή την αλήθεια, γιατί σε κάποιο στάδιο της ανθρώπινης ιστορίας συνέβη ένας εσφαλμένος προσανατολισμός και η ανθρώπινη οικογένεια προχώρησε – σαν σύνολο – ενάντια στο κανονικό, ας πούμε, ζωδιακό ρεύμα και μόνο στην ατραπό της μαθητείας επιτυγχάνεται ο σωστός προσανατολισμός και η ανθρωπότητα μετακινείται στον ορθό ρυθμό της προόδου.

Θα σας ζητούσα λοιπόν να διαφοροποιήσετε την ενελικτική διαδικασία που επηρεάζει τις μεγάλες Δημιουργικές Ιεραρχίες από τις ανελικτικές διαδικασίες που επηρεάζουν την τέταρτη Δημιουργική Ιεραρχία, την ανθρώπινη.

Αυτή όμως δεν είμαστε πραγματικά σε θέση να τη μελετήσουμε, γιατί όταν βρισκόμαστε στον ανελικτικό κύκλο, είμαστε τόσο στενά ταυτισμένοι με τη διαδικασία, ώστε δεν μπορούμε να διακρίνουμε καθαρά ανάμεσα στον κοσμικό Εαυτό και το Μη-εαυτό· προς το παρόν μαθαίνουμε να διακρίνουμε ανάμεσα στον Εαυτό και το Μη-εαυτό σε μια μικροσκοπική κλίμακα σε σχέση με την ανέλιξή μας.

Μόνο όταν ταυτισθούμε με την Ιεραρχία του πλανήτη μας και μ’ εκείνο το κέντρο της πνευματικής δύναμης, που είναι ο άμεσος αντικειμενικός σκοπός όσων βρίσκονται στην ατραπό της μαθητείας να προσεγγίσουν, γίνεται εφικτό για μας να συλλάβουμε – πάνω στο ανελικτικό τόξο – εκείνα τα πλατιά περιγράμματα κι εκείνα τα μείζονα ρεύματα θείας ενέργειας που είναι παρόντα πάνω στο ενελικτικό τόξο.

Αυτός είναι ο λόγος που είναι προς το παρόν αδύνατη η μελέτη του ζωδιακού σε σχέση με τα υπανθρώπινα βασίλεια της φύσης.

Η ΚΟΣΜΙΚΗ ΜΗΤΕΡΑ

Συνεπώς η Παρθένος είναι η κοσμική μητέρα επειδή αντιπροσωπεύει κοσμικά τον αρνητικό πόλο του θετικού πνεύματος· είναι ο δεκτικός πράκτορας όσον αφορά την όψη Πατήρ.

Σε ένα προηγούμενο ηλιακό σύστημα αυτή η υλική όψη ήταν ο υπέρτατος παράγοντας ελέγχου, όπως ακριβώς στο παρόν ηλιακό σύστημα η ψυχή ή η Χριστική αρχή έχει υπέρτατη σημασία.

Από ορισμένες πλευρές η Παρθένος είναι το αρχαιότερο απ’ όλα τα ζώδια κι αυτή είναι μια δήλωση που αδυνατώ να σας αποδείξω.

Σ’ εκείνο το πρώτο σύστημα μπορούσαν να βρεθούν τα αμυδρά συμπτώματα (αν μπορώ να χρησιμοποιήσω μια τέτοια λέξη) της δυαδικότητας που είναι αποδειγμένο γεγονός στο παρόν σύστημα κι αυτή η αλήθεια διατηρήθηκε σε μας στα λόγια ότι “το Άγιο Πνεύμα επισκίασε την Παρθένο Μαρία”.

Η ζωή της τρίτης θείας όψης επιδρούσε τότε στον ωκεανό της ήρεμης ύλης και προετοίμασε αυτή την ουσία (επί ανείπωτους αιώνες) για το έργο της στο παρόν ηλιακό σύστημα. Σ’ αυτό το ηλιακό σύστημα πρέπει να γεννηθεί το Παιδίον Χριστός, η έκφραση της θείας συνείδησης και το αποτέλεσμα της σχέσης του Πατρός-Πνεύματος και της Μητρός-Ύλης.

ΠΑΡΘΕΝΟΣ ΚΑΙ ΚΑΡΚΙΝΟΣ

Ένα άλλο σημείο του ζωδιακού που σχετίζεται στενά με το προηγούμενο ηλιακό σύστημα είναι ο Καρκίνος· μπορεί να ειπωθεί ότι ο Καρκίνος είναι η έκφραση (στο στάδιο της μεγάλης ανάπτυξης) του πρώτου ημίσεως του βιόκυκλου του πρώτου ηλιακού συστήματος, ενώ η Παρθένος είναι μια εξίσου προχωρημένη έκφραση του δεύτερου ημίσεως.

Σε μια προσπάθεια να συλλάβετε την κατάσταση πρέπει να θυμάστε ότι η όψη συνείδηση, όπως εννοούμε την ικανότητα επίγνωσης, έλειπε πλήρως εκτός από έναν εμβρυώδη τρόπο ώστε η όλη διαδικασία να μοιάζει με το στάδιο του εμβρύου στη μήτρα πριν την επιτάχυνση στο μεσαίο στάδιο της εγκυμοσύνης.

Όμως δε θα σας βλάψει να ασκήσετε τη φαντασιακή ικανότητα κι έτσι ν’ αποκτήσετε μια αόριστη κι αμυδρή ιδέα της σύνθεσης του μεγάλου εξελικτικού σχήματος το οποίο με κοσμική έννοια αφορά την τριπλή προσωπικότητα της Θεότητας. Μ’ αυτή ασχολήθηκα στην Πραγματεία επί του Κοσμικού Πυρός.

ΠΑΡΘΕΝΟΣ ΚΑΙ ΖΥΓΟΣ

Είναι το έκτο ζώδιο κι ο εξάκτινος αστέρας είναι το αρχαίο του σύμβολο, καθώς απεικονίζει τη διαδικασία της ενέλιξης κι επίσης της εξέλιξης, που προωθήθηκε στο σημείο ισορροπίας και μας εκφράζεται στη σχέση της Παρθένου με το Ζυγό. Θα σημειώσετε, αν συμβουλευθείτε το λεξικό, ότι αστρονομικά η Παρθένος θεωρείται ότι κατέχει στον ουρανό τη θέση που βρίσκεται ο Ζυγός.

Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΛΑΝΗ

Όλα αυτά είναι τμήμα της μεγάλης πλάνης την οποία οι αστρολόγοι βρίσκουν δύσκολο να συλλάβουν. Υπάρχει μια σταθερή κίνηση και μετατόπιση στο χώρο· η μετάπτωση των ισημεριών είναι εξίσου γεγονός και πλάνη. Ολόκληρη η διαδικασία και η ερμηνεία της εξαρτάται απ’ το διανοητικό σημείο εξέλιξης της φυλής· η ανταποκριτικότητα του ανθρώπου στις πλανητικές δυνάμεις και στην επιρροή των ζωδιακών σημείων εξαρτάται από τους φορείς ανταπόκρισης του ανθρώπου και το μηχανισμό λήψης με τον οποίο έρχεται σε ενσάρκωση.

Οι ουρανοί, οι αστερισμοί, τα ζώδια και οι πλανήτες σημαίνουν ένα πράγμα για την Ιεραρχία κι ένα άλλο για τους αστρονόμους και κάτι άλλο για τους αστρολόγους, ενώ για το μέσο πολίτη είναι απλώς ζαλιστικοί γαλαξίες φωτός.

Νιώθω την ανάγκη να σας το υπενθυμίσω και να σας τονίσω ότι τα αστρονομικά γεγονότα είναι μόνο σχετικά όσον αφορά την αλήθεια και την πραγματική φύση εκείνου για το οποίο γίνονται επιστημονικές ανακοινώσεις· υποδηλώνουν ζωή και δυναμικότητα, αλλά όχι όπως τις καταλαβαίνει η επιστήμη και ο μέσος άνθρωπος.

Από τη σκοπιά της εσωτερικής αλήθειας είναι απλά ενσωματωμένες Ζωές και η έκφραση της ζωής, της ποιότητας, του σκοπού και της πρόθεσης Όντων τα Οποία τα έφεραν σε εκδήλωση.

Ο ΜΕΤΑΒΛΗΤΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ

Όπως γνωρίζετε καλά, η Παρθένος είναι ένας από τους τέσσερις βραχίονες του Μεταβλητού Σταυρού και – όπως επίσης γνωρίζετε – οι τέσσερις ενέργειες που αποτελούν αυτό το Σταυρό (γιατί οι τρεις Σταυροί είναι διασταυρούμενα ρεύματα ενέργειας) εκφράζουν τον πλήρη στόχο του ανθρώπου σε τέσσερα σαφή στάδια.

Μερικές φορές ο Μεταβλητός Σταυρός καλείται ο “Σταυρός της Αναγέννησης”,

δίνοντας έμφαση στη συνεχή μεταβολή της οποίας είναι σύμβολο

κι επίσης ο “Σταυρός των Μεταβαλλόμενων Ζωών”.

Εικονογραφικά αντιπροσωπεύει τα τέσσερα κρίσιμα σημεία ή κινήσεις

στο πεδίο ύπαρξης της ψυχής σε εκδήλωση:

Ι. Δίδυμοι.

1. Ουσιώδης ασυσχέτιστη δυαδικότητα. Οι Δίδυμοι.

2. Αισθητή και αναγνωρισμένη δυαδικότητα μέσω της

α. Μαζικής συγχώνευσης στον Καρκίνο.

β. Ατομικής συνείδησης στο Λέοντα.

Το στάδιο της Ανθρωπότητας.

ΙΙ. Παρθένος.

1. Η περίοδος του κρυμμένου σπέρματος της πνευματικής ζωής.

2. Η περίοδος του ενεργού σπέρματος της πνευματικής ζωής.

α. Κύηση στα πρώτα στάδια.

β. Το στάδιο της επιταχυνόμενης ζωής.

Το στάδιο της Δοκιμασίας ή της Αφύπνισης.

ΙΙΙ. Τοξότης.

1. Αίσθηση της περατωθείσας δυαδικότητας. Επίτευξη συγχώνευσης.

2. Η προσηλωμένη άμεση ζωή.

Το στάδιο της Μαθητείας.

IV. Ιχθείς.

1. Δυαδικότητα συνδεμένη σε σύνθεση. Συγκρίνετε τα σύμβολα των Διδύμων και των Ιχθύων.

2. Η ανάδυση του Παγκόσμιου Σωτήρα.

Το στάδιο της Μύησης.

Το θέμα της υπηρεσίας διατρέχει αυτή τη σχέση και σαν αποτέλεσμα της σταθερής ανέλιξης της ψυχικής αρχής.

Στους Διδύμους προβάλλει η σχέση ανάμεσα στη μεγάλη δυαδικότητα ψυχής και σώματος, όπου σ’ αυτό το στάδιο το σώμα ή η μορφή υπηρετεί την ψυχή.

Στην Παρθένο η ύλη ή η ουσία ανταλλάζουν ή εναλλάσουν την υπηρεσία τους και η καθεμιά υπηρετεί την άλλη.

Στον Τοξότη βρίσκουμε να προβάλλει η υπηρεσία της Μίας Ζωής με όρους της υπηρεσίας της Ιεραρχίας, της πλανητικής έκφρασης της ιδέας της υπηρεσίας, ενώ

στους Ιχθείς εμφανίζεται – σαν αποτέλεσμα ολόκληρης της εξελικτικής διαδικασίας – ο αφιερωμένος, εκγυμνασμένος και δοκιμασμένος παγκόσμιος Υπηρέτης ή Σωτήρας.

Ειπώθηκε ότι η Παρθένος “περιλαμβάνει την υπηρεσία του άμεσου παρόντος”

ή με άλλα λόγια ότι ο ενυπάρχων Θεός εφελκύει αντίδραση

από τη μορφική πλευρά κι επομένως υπηρετείται.

Οι τρεις Σταυροί – κοσμικός, συστημικός και ανθρώπινος – έχουν βαθύ ενδιαφέρον στην αλληλοσχέτισή τους· θα το ανακαλύψουμε όταν μελετήσουμε με προσοχή τις σημασίες, τη θέση και το ενεργοποιό τους αποτέλεσμα στο ζωδιακό – τόσο στον πλανήτη μας όσο και μεταξύ τους. Αυτό θα το κάνουμε σε ένα μεταγενέστερο τμήμα αυτής της Πραγματείας.

ΤΑΥΡΟΣ – ΠΑΡΘΕΝΟΣ – ΑΙΓΟΚΕΡΟΣ

Η Παρθένος ανήκει στη γήινη τριπλότητα και μια κατανόηση αυτής της τριπλότητας θα είναι επίσης διαφωτιστική. Τα τρία γήινα ζώδια είναι οι Ταύρος-Παρθένος-Aιγόκερως και σχετίζονται μεταξύ τους με έναν ιδιάζοντα τρόπο σε σχέση με το μη-ιερό πλανήτη, τη Γη μας.

Η σχέση που μας αφορά είναι εκείνη της συνάντησης και της συγχώνευσης των ενεργειών των τριών αυτών ζωδίων πάνω στη Γη και το αποτέλεσμά τους στα βασίλεια της φύσης, τα οποία εκδηλώνει η Γη μας. Μπορεί να ειπωθεί ότι:

1. Ταύρος – Κίνητρο πίσω από την εξέλιξη (Παρώθηση). Επιθυμία για εμπειρία, για ικανοποίηση.

Το Φως της Γνώσης

2. Παρθένος – Κίνητρο πίσω από τη μαθητεία (Στόχος). Επιθυμία για έκφραση, πνευματική επιθυμία.

Το Κρυμμένο Φως του Θεού

3. Aιγόκερως – Κίνητρο πίσω από τη μύηση (Υπηρεσία). Επιθυμία για απελευθέρωση. Επιθυμία υπηρεσίας.

Το Φως της Ζωής

Όλα αυτά εκφράζουν την επιθυμία καθώς μεταβάλλεται σε έφεση και κατά τη διαδικασία φέρνει φως και ζωή στον άνθρωπο.

Στην Παρθένο ο σκοπός για τον οποίο υπάρχει η μορφική ζωή αρχίζει να γίνεται αντιληπτός και η επιθυμία για ικανοποίηση της προσωπικότητας αρχίζει ν’ αλλάζει και η επιθυμία του ανθρώπου για ενδότερη αναγνώριση του ενοικούντος Χριστού αρχίζει να αναλαμβάνει αυξανόμενο έλεγχο ωσότου η εσώτερη πνευματική πραγματικότητα απελευθερωθεί τελικά από τη σκλαβιά της ύλης κι εκδηλωθεί με την αληθινή της φύση στον κόσμο.

Θέτοντας την ίδια σκέψη με άλλους όρους, το φως της γνώσης του οποίου θεματοφύλακας είναι ο Ταύρος, δίνει τη θέση του στο φως της σοφίας του οποίου φύλακας είναι η Παρθένος και τελικά παράγει το φως της μύησης στον Aιγόκερω.

Όμως όλα αυτά γίνονται και πρέπει να γίνονται πάνω σε ό,τι αποκαλείται εσωτερικά “η ακτινοβόλος επιφάνεια της γης”, το πεδίο της μορφής· η ανάληψη ή η δόξα της Παρθένου δεν έχει συμβεί ακόμη και η ανύψωση της ουσίας δεν έχει ακόμη πραγματωθεί.

Έχει ενδιαφέρον να σημειώσετε ότι ο Σκορπιός εδραιώνει το αναπόφευκτο της τελικής αυτής ανάληψης της ύλης στον ουρανό στον Aιγόκερω κι αυτή προβλέφθηκε για μας στην ιστορία του Ηρακλή στο Σκορπιό, όταν ανύψωσε την Ύδρα πάνω από το κεφάλι του στον αέρα.

Η Παρθένος συμβολίζει τα βάθη, το σκοτάδι, την ησυχία και τη θέρμη· είναι η κοιλάδα της βαθιάς εμπειρίας όπου ανακαλύπτονται μυστικά και τελικά “έρχονται στο φως”· είναι ο τόπος των αργών, ήρεμων κι όμως ισχυρών κρίσεων και περιοδικών αναπτύξεων που συμβαίνουν στο σκοτάδι κι όμως οδηγούν στο φως. Είναι το “στάδιο τύφλωσης” που απαντάται στα Τεκτονικά τυπικά και προηγείται πάντοτε του δώρου του φωτός.

Η Παρθένος εκπροσωπεί τη “μήτρα του χρόνου” όπου το σχέδιο του Θεού (το μυστήριο και το μυστικό των αιώνων) ωριμάζει βραδέως και – με πόνο και στενοχώρια και δια της πάλης και της διαμάχης – έρχεται σε εκδήλωση στο τέλος του καθορισμένου χρόνου.

Σήμερα θα φαινόταν (περίεργα και πειστικά) ότι εισερχόμαστε στον όγδοο μήνα της κύησης· αυτό συμβαίνει σχεδόν κυριολεκτικά όσον αφορά την ανθρωπότητα, γιατί – μετρώντας από την Παρθένο στον Υδροχόο, στο ζώδιο στο οποίο εισερχόμαστε τώρα – βρίσκουμε ότι υπάρχουν οκτώ ακριβώς ζώδια: Παρθένος, Λέων, Καρκίνος, Δίδυμοι, Ταύρος, Κριός, Ιχθείς και Υδροχόος κι αυτό είναι σίγουρα η εγγύηση ότι η γέννηση της νέας εποχής, της νέας συνείδησης και του νέου πολιτισμού και κουλτούρας είναι αναπόφευκτη και σίγουρη.

Θα ήθελα να σταθώ εδώ και να αποσαφηνίσω κάπως ένα σημείο σε σχέση με τη διέλευση της ανθρώπινης ζωής γύρω από το ζωδιακό. Αυτή η πρόοδος ή διέλευση χωρίζεται σε τρεις κύριες υποδιαιρέσεις:

1. Στη διέλευση ή πρόοδο της ανθρωπότητας γύρω από το ζωδιακό από τον Κριό στους Ιχθείς μέσω του Ταύρου, ωσότου στην Παρθένο-Λέοντα (γιατί τα δύο αυτά ζώδια θεωρούνται εσωτερικά αδιαχώριστα) η μαζική κίνηση αποδεσμεύσει το άτομο σε μια ζωή αυτοσυνείδητης προόδου και σ’ έναν αλλαγμένο τρόπο προόδου γύρω απ’ τον τροχό της ζωής. Αυτή βρίσκεται μακριά στο παρελθόν.

2. Στη διέλευση ή πρόοδο του ατόμου που προχωρεί αντίθετα από τη μαζική κίνηση· σ’ αυτό το στάδιο το άτομο προχωρεί δεξιόστροφα από τον Κριό στον Ταύρο μέσω των Ιχθύων.

   Τότε και για πολλούς αιώνες η ζωή του είναι κατεξοχήν αντικοινωνική με την πνευματική έννοια· είναι ιδιοτελής κι εγωκεντρικός. Οι προσπάθειές του είναι για τον εαυτό του και για τη δική του ικανοποίηση και τα εγχειρήματα της προσωπικότητας κι αυτή γίνεται σταθερά ισχυρότερη. Αυτή είναι η τωρινή κατάσταση για τις μάζες.

3. Στη διέλευση ή πρόοδο του αναπροσανατολισμένου ανθρώπου από τον Κριό στους Ιχθείς μέσω του Ταύρου.

   Στο τελικό αυτό στάδιο επιστρέφει στην ίδια κατευθυνόμενη μέθοδο, ρυθμό και μέτρο της προηγούμενης μαζικής κίνησης, αλλά αυτή τη φορά με αλλαγμένες και μεταβαλλόμενες στάσεις ανιδιοτελούς υπηρεσίας, με μια προσωπικότητα αφιερωμένη στην υπηρεσία της ανθρωπότητας και με έναν εκούσιο αναπροσανατολισμό των ενεργειών του, έτσι ώστε να κατευθύνονται στη δημιουργία σύνθεσης και κατανόησης. Αυτή θα είναι η κατάσταση για τις μάζες στο μέλλον.

Ο αστρολόγος του μέλλοντος πρέπει να έχει προσεκτικά κατά νου τους τρεις αυτούς τρόπους προόδου. Τέτοιο είναι το σχέδιο του Θεού, όπως μπορούμε να το νιώσουμε επί του παρόντος. Σ’ αυτό το σχέδιο η Παρθένος εκπροσωπεί τη μήτρα του χρόνου και περνά την προσωπικότητα-ψυχή (Λέων-Παρθένος) μέσα από τα τρία παραπάνω στάδια ή κύκλους.

ΠΑΡΘΕΝΟΣ – ΑΙΓΟΚΕΡΟΣ – ΙΧΘΕΙΣ

Η Παρθένος εκπροσωπεί επίσης τη μήτρα της μορφής και την τροφό μητέρα που φρουρεί τη Χριστική αρχή μέσα στη δική της υλική ουσία μέχρι να γεννήσει στο “πλήρωμα του χρόνου” το παιδίον Χριστός. Υπάρχουν τρία κύρια ζώδια που συνδέονται με τη Χριστική αρχή σ’ αυτή την παγκόσμια περίοδο:

1. Παρθένος – Κύηση – κυβερνά εννέα ζώδια από την Παρθένο μέχρι τον Aιγόκερω, συμπεριλαμβανομένης της Παρθένου.

2. Aιγόκερως – Μόχθος – τρία ζώδια από τον Aιγόκερω μέχρι τους Ιχθείς, μέχρι την τρίτη μύηση, συμπεριλαμβανομένου του Aιγόκερου.

3. Ιχθείς – Γέννηση – εμφάνιση του παγκόσμιου Σωτήρα.

Εξετάζοντας αυτά τα σημεία, προβάλλει ένα άλλο πρόβλημα για την αστρολογία, που σπάνια έθιξα αλλά είναι καθοριστικό στα αποτελέσματά του.

Πρέπει να υπάρξει διάκριση μεταξύ

του ωροσκοπίου της μορφής και

του ωροσκοπίου της εσώτερης, ζώσας Χριστικής αρχής.

Αυτή θα καθορίσει τη νέα αστρολογία αλλά θα αναπτυχθεί καθώς οι αστρολόγοι θα εργάζονται με τις υποθέσεις που παρουσίασα.

Συλλογισθείτε αυτά τα γεγονότα που συνδέονται με τη Χριστική ζωή· θεωρητικά σας είναι οικεία, αλλά οι συνέπειες και η εσωτερική τους έννοια είναι δυσνόητες και συχνά δύσκολες σ’ όσους ανατράφηκαν από την παλιά τάξη και με τις παλιές ιδέες και προσεγγίσεις της αλήθειας. Υποδηλώνουν περισσότερα απ’ όσα έχουν συλληφθεί μέχρι τώρα.

ΟΙ ΚΥΒΕΡΝΗΤΕΣ ΤΗΣ ΠΑΡΘΕΝΟΥ

Οι κυβερνήτες αυτού του ζωδίου είναι τρεις:

1. Ερμής – Είναι ο ορθόδοξος κυβερνήτης. Υποδηλώνει την ευμετάβλητη ενέργεια του Υιού του Νου, της ψυχής. Είναι εναλλάξιμος με τον Ήλιο (Yιός) κι εκπροσωπεί το Μεσολαβητή ή ενδιάμεσο μεταξύ Πατρός και Μητρός, μεταξύ Πνεύματος και Ύλης κι όμως είναι αποτέλεσμα της ένωσης αυτών των δύο.

2. Σελήνη (Ήφαιστος) – Είναι ο εσωτερικός κυβερνήτης. Η σημασία του είναι παρόμοια μ’ εκείνη του ορθόδοξου κυβερνήτη. Η Σελήνη (ή τέταρτη ακτινική ενέργεια) φαίνεται εδώ σαν μια έκφραση της πρώτης ακτινικής ενέργειας που εκδηλώνεται μέσω του Ήφαιστου. Η Σελήνη κυβερνά τη μορφή και είναι η θέληση του Θεού να εκδηλώνεται με το μέσον της μορφής.

3. Δίας – Είναι ο ιεραρχικός κυβερνήτης και κυβερνά τη δεύτερη Δημιουργική Ιεραρχία, εκείνη των Θείων Δομητών της πλανητικής μας εκδήλωσης. Είναι η έβδομη Δημιουργική Ιεραρχία καθώς και η δεύτερη, αν προσμετρηθούν οι πέντε ανεκδήλωτες Ιεραρχίες· μεγάλο μέρος από το μυστήριο που υπόκειται σ’ αυτές τις Ιεραρχίες θα αποκαλυφθεί στη σημασία του δύο και του επτά.

Μέσω των τριών αυτών πλανητικών κυβερνητών διαχύνονται οι ενέργειες της τέταρτης ακτίνας που κυβερνά το νου μέσω του Ερμή και τη φυσική μορφή μέσω της Σελήνης· οι ενέργειες της πρώτης ακτίνας που εκφράζει τη θέληση του Θεού, αρχίζουν να ελέγχουν τον αυτοσυνείδητο άνθρωπο (που εξελίχθηκε στο Λέοντα) και οι ενέργειες της δεύτερης ακτίνας που ενσωματώνει την αγάπη του Θεού, διαχύνονται στην εκδήλωση.

Θέληση, αγάπη και αρμονία μέσω διαμάχης – αυτές είναι οι ελέγχουσες δυνάμεις που κάνουν τον άνθρωπο ό,τι είναι κι αυτές είναι οι διέπουσες και κατευθυντήριες ενέργειες που χρησιμοποιούν το νου (Ερμής), τη συναισθηματική φύση, αγάπη (Δίας) και το φυσικό σώμα (Σελήνη, ή εσωτερική θέληση) για σκοπούς θείας έκφρασης και εκδήλωσης.

Θα σας είναι φανερό ότι:

• το έργο του Ερμή σε σχέση με την ανθρωπότητα έχει προωθηθεί πολύ ικανοποιητικά και έφερε την ανθρωπότητα στο τωρινό της σημείο εξέλιξης πάνω στη δοκιμαστική ατραπό

• ότι η ενέργεια του Ήφαιστου κάνει δυναμικά αισθητή την παρουσία της, απ’ όπου και ο αγώνας που συνεχίζεται πάνω στον πλανήτη μεταξύ των ανθρώπων με θέληση – ιδιοτελή και φιλόδοξη – και των ανθρώπων καλής θέλησης που επιθυμούν το καλό του συνόλου.

Όταν η ανθρώπινη Ιεραρχία αφυπνισθεί πλήρως στις πνευματικές κι όχι μόνο στις υλικές δυνατότητες, τότε το έργο του Δία θα εντατικοποιηθεί αμέσως και ο ευεργετικός αυτός κυβερνήτης θα οδηγήσει την ανθρώπινη οικογένεια στους δρόμους της ειρήνης και της προόδου.